Definicja JUNOSZA KLEMENS, WŁAŚC. K. SZANIAWSKI: prozaik, dramaturg, felietonista. Pochodził ze zubożałej rodziny ziemiańskiej. W Lublinie pracował jako urzędnik w Izbie Kontroli, po przeniesieniu się do Warszawy w 1857 r. poświęcił się wyłącznie pracy lit. i dziennikarskiej. W pismach, między innymi w "Kolcach", drukował felietony, gdzie z sympatią i humorem pisał o życiu mieszkańców przedmieść. W 1880 r. opublikował sztukę "ze śpiewami i tańcami" Chłopski mecenas. Wracał jeszcze kilkakrotnie do dramatu, lecz prawdziwym debiutem pisarza stał się zestaw nowel Z mazurskiej ziemi (1885). W tym i następnych tomach drobnych utworów (Obrazki szare, 1890; Z zapadłych kątów, 1891; Z Warszawy, 1894; Przy kominku, 1896) ukazywał ludzi z różnych środowisk, borykających się z życiem, lecz dobrych i życzliwych innym. Najciekawsze są nowele podejmujące tematykę żyd. (Łaciarz, Troim, Cud w kirkucie), ukazujące z sympatią Żydów odczuwających wspólnotę losu z Polakami, solidaryzujących się z nimi w obliczu zaborcy. Także powieści J. są portretami bohaterów z różnych środowisk. Pan Sędzia (1887) ukazuje postacie małomiasteczkowych oryginałów, Panowie bracia (1888) i w najwyższym stopniu znany Syzyf (1891) - szlachtę z trudem utrzymującą się w swoich majątkach. Ujęcie satyryczne, karykaturalne, ironię rezerwował J. dla obrazów różnego rodzaju oszustów, lichwiarzy, pasożytów społ. (Pająki, 1894; Żywota i spraw imć pana Symchy Kaltkugla ksiąg pięcioro, 1895). Aczkolwiek w swoim pisarstwie J. nie osiągnął poziomu znakomitych pozytywistów, zdobył dużą popularność dzięki zdolności kreowania sugestywnych portretów i scen obyczajowych, żywości dialogów i różnorodności narracji - gawędziarskiej, posługującej się stylizacją środowiskową, regularnie dowcipnej i ironicznej, lecz i smutnej, melancholijnej.
- Co znaczy Jakubowski Jan Zygmunt:
- Porównanie krytyk lit., dziennikarz. Studiował polonistykę na UW (1928-34). Do 1939 r. pracował jako nauczyciel gimnazjalny, a w okresie okupacji w tajnym nauczaniu. W l. 1942-45 więzień obozów junosza klemens, właśc. k. szaniawski co znaczy.
- Krzyżówka Jasieński Bruno, Właśc. Wiktor B. Zysman:
- Dlaczego powieściopisarz, dramaturg, tłumacz, dziennikarz. Najwybitniejszy przedstawiciel pol. futuryzmu. W l. 1914-18 chodził do pol. szkoły w Moskwie. Obserwował rewolucję 1917 r. W 1918 r. zdał maturę i junosza klemens, właśc. k. szaniawski krzyżówka.
- Co to jest Jurgielewiczowa Irena:
- Jak lepiej powieści dla dzieci i młodzieży, publikowała także prace społ.-pedag., działaczka oświatowa, redaktor wydawnictwa Czytelnik . Początkową twórczość adresowała do najmłodszych dzieci, na przykład junosza klemens, właśc. k. szaniawski co to jest.
- Słownik Janicki Jerzy:
- Kiedy publicysta. Działacz Tow. Miłośników Lwowa (od 1988). Autor reportaży, opowiadań, a zwł. dramatów radiowych i scenariuszy filmowych i telewizyjnych, między innymi seriali Polskie drogi (1977 junosza klemens, właśc. k. szaniawski słownik.
- Czym jest Jurandot Jerzy:
- Od czego zależy satyryk. Studiował matematykę i fizykę na UW. Od 1929 r. współprac. z kabaretami Mignon , Małe Qui pro Quo (kierownik lit. w 1935 r.), Cyrulik Warszawski . Był założycielem i kierownikiem lit.-artyst junosza klemens, właśc. k. szaniawski czym jest.
Co to jest Junosza Klemens, właśc. K. Szaniawski w Słownik definicji J .
