Definicja KIJOWSKI ANDRZEJ: prozaik, eseista, krytyk lit. i teatralny, scenarzysta filmowy, tłumacz. Studiował filologię pol. na UW. Redagował "Życie Literackie" i "Twórczość", cykle artykułów i felietonów drukował również w "Nowej Kulturze", "Przeglądzie Kulturalnym", "Radarze" i "Tygodniku Powszechnym". Pracował w Wydawnictwie Literackim i PIW. W l. 1960-61 przebywał jako stypendysta Forda w stanach zjednoczonych ameryki. Członek PEN Clubu. W l. 70. związany z opozycją demokratyczną. Interesował się zwł. wpływem literatury na kształtowanie świadomości kult. czytelników. Wysoko oceniał dzieła odkrywcze intelektualnie, przełamujące myślowe stereotypy. Pisał błyskotliwe eseje i felietony, nie unikając ostrych sformułowań. Wydał między innymi Różowe i czarne (1957), Miniatury krytyczne (1961), Arcydzieło nieznane (1964), Listopadowy wieczór (1972) - o pokoleniu romantyków, Niedrukowane (1978, drugi obieg literatury). Pośmiertnie ukazały się: Kroniki Dedala (1985), Tropy (1986), Bolesne prowokacje (1989) i 2-tomowy wybór esejów Granice literatury (1991). K. był autorem monografii Maria Dąbrowska (1964), studiów o W. Gombrowiczu, opracowań pism krytycznych S. Baczyńskiego i dzienników Ch. Baudelaire'a. Jako twórca beletrystyki debiutował tomem opowiadań Diabeł, anioł i chłop (1955). W prozie ujawniającej wpływy A. Camusa rozważał ludzkie postawy, na przykład odpowiedzialności (mikropowieść Oskarżony, 1959) czy zachowania autentyczności (Pseudonimy, 1964; Szyfry, 1964 - ekr. 1966). W zbiorze Dyrygent i inne opowiadania (1983) podjął motyw daremnego buntu. Napisał również dwie poetycko stylizowane powieści: Dziecko poprzez ptaka przyniesione (1968) i Grenadier-władca (1971). Pierwsza jest drwiącą w stylu Gombrowiczowskim opowieścią o dzieciństwie; druga przedstawia skrót 200 lat dziejów Polski, odwołując się do symboli, wykorzystując konwencję baśni i powiastki filoz. K. był autorem scenariuszy filmowych, między innymi Wesela w reżyserii A. Wajdy. Za własną twórczość (gł. krytyczną) dostał nagrody: "Życia Literackiego" (1959), im. Kościelskich (1965), im. Jurzykowskiego (1968).
- Co znaczy Kolce. Tygodnik Humorystyczno-Satyryczny Ilustrowany:
- Porównanie zamieszczało wiersze, powieści w odcinkach, felietony. Redagowali je między innymi J. W. Gomulicki i J. Kotarbiński, a współpracowali z nim A. Asnyk, M. Bałucki, B. Prus (felietony Na czasie kijowski andrzej co znaczy.
- Krzyżówka Korczak Jerzy:
- Dlaczego dziennikarz. Oficer II Armii Wojska Polskiego. Debiutował nowelami socrealistycznymi. Własny styl wypracował w opublikowanych w l. 60. opowiadaniach: Pierożek drewniany (1960), Pogrzeb z gramofonem kijowski andrzej krzyżówka.
- Co to jest Kwiatkowski Jerzy:
- Jak lepiej krytyk lit. Studiował filologię pol. na UJ. W l. 1951-55 i od 1958 pracował w Instytucie Badań Literackich PAN. Od 1985 r. prof. UJ. Współpracował z Życiem Literackim i Twórczością (w 1971-83 kijowski andrzej co to jest.
- Słownik Konopnicka Maria, Pseud. Jan Sawa, Marko:
- Kiedy publicystka i tłumaczka. W 1870 r. pod kryptonimem Maria z W.K. opublikowała swój pierwszy wiersz W zimowy poranek, 6 lat potem porzuciła męża i wspólnie z sześciorgiem dzieci zamieszkała w kijowski andrzej słownik.
- Czym jest Kopaliński Władysław, Właśc. Jan Stefczyk:
- Od czego zależy felietonista, tłumacz, wydawca. Był prezesem i red. naczelnym wydawnictwa Czytelnik (1945-54), felietonistą Życia Warszawy (1954-75). Autor opracowań utworów klasycznych i współczesnych. Rozgłos kijowski andrzej czym jest.
Co to jest Andrzej Kijowski w Słownik definicji K .
