Co znaczy Wierzyński kazimierz, pierwotnie k. Wirstlein

Definicja WIERZYŃSKI KAZIMIERZ, PIERWOTNIE K. WIRSTLEIN: pisarz, prozaik, eseista, współtwórca ekipy poet. Skamander. Współpracownik między innymi "informacje Literackich" i redaktor "Kultury" (1931-32), członek PAL (od 1938) i komitetu redakcyjnego "Tygodnika Polskiego" w Nowym Jorku (1943). Po II wojnie światowej na emigracji. Debiutował tomem literaturze pełnej optymizmu, głoszącej radość życia Wiosna i wino (1919). Następne pozycje to między innymi Wróble na dachu (1921), Ogromna Niedźwiedzica (1923), Pamiętnik miłości (1925) i katastroficzne wiersze w zbiorach Pieśni fanatyczne (1929) i Gorzki urodzaj (1933). Jego nagrodzony złotym medalem na IX Olimpiadzie utwór Laur olimpijski (1927) jest poet. słowem emocji sportowych i apoteozą sprawności człowieka. Zestaw poematów o Piłsudskim Wolność tragiczna (1936) i wieszczący dziejową burzę tom Kurhany (1938) są odpowiednikiem liryki patriotyczno-obywatelskiej. Literatura wojenna ukazała się między innymi w t. Ziemia-wilczyca (1941), Róża wiatrów (1941), o tragizmie wygnańca mówią wiersze ze zbioru Krzyże i miecze (1946). Odnalezienie sensu życia, odkrycie świata przyrody i sztuki, odnowa stylu wypowiedzi, w tym zbliżenie do mowy potocznej i rozluźnienie reguł wersyfikacyjnych cechują poezję W. między innymi w t. Korzec maku (1951), Tkanka ziemi (1960), Kufer na plecach (1964), Sen mara (1969). W. jest autorem również Życia Chopina (1949); opowiadań wojennych Granice świata (1933) i Pobojowisko (1944); recenzji i felietonów teatr. W garderobie duchów (1938); szkiców wspomnieniowych Cygańskim wozem (1966) i Moja prywatna Ameryka (1966). W swojej twórczości odkrywał sedno powołania poet., prezentował afirmację życia, poczucie więzi z ojczyzną, lecz również tragizm wygnańczego losu

Co to jest Wierzyński Kazimierz, pierwotnie K. Wirstlein w Słownik definicji W .