Definicja MACIEJOWSKI IGNACY, PSEUD. SEWER, GRYF: powieściopisarz, nowelista, dramaturg. Studiował w marymonckim Instytucie Agronomicznym. Był działaczem konspiracyjnego ruchu spółdzielczego przed powstaniem styczniowym, wysłannikiem organizacji warszawskiej dla nawiązania kontaktu z emigracją, emisariuszem w Galicji, prowadził szkolenie wojskowe w Królestwie. Komisarz woj. sandomierskiego w 1863 r., wysłannik Rządu Narod. do Prus i Krakowa, walczył pod dowództwem M. Langiewicza. Został aresztowany poprzez władze austr. i skazany na 8 lat więzienia. Zwolniony po 2 latach (amnestia), wyjechał za granicę. Z Paryża i Londynu przesyłał artykuły i korespondencje do prasy krajowej (Szkice z Anglii, 1875; Listy z Anglii, 1876). Do państwie powrócił w 1877 r., osiadł w majątku żony. Ich dom stał się ośrodkiem życia towarzyskiego. M. gospodarzył nieudolnie, musiał przenieść się na następne dzierżawy, wreszcie w 1893 r. zamieszkał w Krakowie. Współpracował z "Nową Reformą" i poprzez 4 miesiące redagował "Życie" (przekazał je S. Przybyszewskiemu). Zarabiał piórem, pisał wiele, w pośpiechu - przewarzająca część jego utworów nie wytrzymała próby czasu. M. w swojej twórczości przemawiał z pozycji pozytywisty (Walka o byt, 1883), przekonanego o pozytywnych skutkach rozwoju cywilizacji (Nafta, 1893) i dokonujących się przemian społ. Nawet utwory o stworzeniu styczniowym mają wymowę optymistyczną - ukazują wyłącznie obrazy poświęcenia i odwagi (na przykład Maciek w stworzeniu, 1894). M. unikał analizy psychol., bohaterów ukazywał gł. w rozbudowanych dialogach. Emocjonalną narrację ubarwiał nastrojowymi opisami przyrody. Największą popularność zdobyły powieści i nowele o życiu wsi (((na przykład Łusia Burlak, 1877; Przybłędy, 1881), łagodzące sielankowymi epizodami i szczęśliwym zakończeniem obecne w nich obrazy nędzy i okrucieństwa. W ostatnim okresie twórczości M. powstały idealne utwory - beletryzowane życiorysy autentycznych postaci: Bajecznie kolorowa (1897) - powieść o małżeństwie W. Tetmajera, i Matka (1897) - dzieje W. Orkana. Ostatnim utworem pisarza była Legenda (1901), gdzie M. dekadentyzmowi i przybyszewszczyźnie przeciwstawiał kult swojskości.
- Co znaczy Mazepa. Tragedia W 5 Aktach:
- Porównanie Słowackiego, wyd. 1840, wyst. 1847, w Krakowie 1851. Tytułowa postać kozackiego hetmana (właśc. J. Kołodyńskiego), w młodości dworzanina króla Jana II Kazimierza, bohatera licznych romansów maciejowski ignacy, pseud. sewer, gryf co znaczy.
- Krzyżówka Maciąg Włodzimierz:
- Dlaczego lit., prozaik, współred. Życia Literackiego , prof. UJ. Z opracowań krytycznych M. istotne są szkice o pol. prozie współcz., między innymi Sztuka pisarska Marii Dąbrowskiej (1955), 16 pytań. Portrety maciejowski ignacy, pseud. sewer, gryf krzyżówka.
- Co to jest Miłosz Czesław, Pseud. Jan Syruć, Ks. J. Robak:
- Jak lepiej powieściopisarz, eseista, tłumacz. Ur. w Sztejniach na Litwie. Studiował prawo na U. Wil. Współzałożyciel ekipy lit. Żagary. Podwójnie na stypendium w Paryżu (1931 i 1934-35). Od 1936 r. w Warszawie maciejowski ignacy, pseud. sewer, gryf co to jest.
- Słownik Mach Wilhelm:
- Kiedy krytyk lit., współred. Twórczości , potem Nowej Kultury . Właściwym debiutem jest powieść przedstawiająca realia okupacyjne Rdza (1950). Publicystyka zgromadzona została w Szkicach literackich (t. 1 maciejowski ignacy, pseud. sewer, gryf słownik.
- Czym jest Makuszyński Kornel:
- Od czego zależy powieściopisarz, felietonista, autor książek dla dzieci i młodzieży, recenzent lit. i teatr. Debiut poet. to zestaw wierszy Połów gwiazd (1908), z kolei powodzenie przyniosły autorowi nowele maciejowski ignacy, pseud. sewer, gryf czym jest.
Co to jest Maciejowski Ignacy, pseud. Sewer, Gryf w Słownik definicji M .
