Definicja SYMBOLIZM W LITERATURZE: kierunek artyst. XIX/XX w. Nazwa po raz pierwszy pojawiła się w manifeście poet. we franc. "Le Figaro" (1866). Rozpowszechniła się na całą Europę. W Polsce s. nie był osobnym prądem lit., lecz jego przedmioty zadecydowały o charakterze modernizmu. U podstaw kierunku leżało przekonanie, iż rozpoznawalny zmysłami materialny byt jest tylko pozorem; byt prawdziwy - wieczny i nieprzemijający - ma charakter duchowy. Zadaniem sztuki jest dotrzeć do prawd wiecznych, oddać stany duszy - cząstki uniwersalnego bytu duchowego. Nie jest możliwe wyrażenie ich w języku (ponieważ konkretnie nazywa). To, co niewyrażalne, musi być jedynie polecane (S. Mallarm: "sugerować - oto ideał"). Środkiem wyrazu stał się więc wieloznaczny i niedopowiedziany znak - obrazowy odpowiednik idei i przeżyć. S. najpełniej wyraził się w literaturze - jej nadrzędnym celem było wywoływanie nastroju, między innymi poprzez kolekcja luźnych skojarzeń, tworzenie pejzaży wewn., personifikowanie pojęć. Liryka s. chętnie posługiwała się synestezją, porównanie zastępowała metaforą, naśladowała muzykę (doskonałą wyrazicielkę stanów ducha), eksponując brzmieniową wartość słowa (uznaną za ważniejszą niż semantyczna). W epice i dramacie s. oznaczał odejście od realizmu ku stylizacji baśniowo-mitol., wprowadzenie wizji i halucynacji bohaterów, redukcję fabuły na rzecz analizy psychol., obecność lir. dygresji, rytmizację prozy, eksponowanie jęz.-stylist. warstwy utworu. Prekursorem s. w lit. pol. był C. Norwid. W Młodej Polsce s. wywarł wpływ na twórczość między innymi W. Berenta, J. Kasprowicza ( Krzak dzikiej róży), S. Koraba-Brzozowskiego, T. Micińskiego, B. Ostrowskiej, S. Przybyszewskiego, L. Staffa (na przykład Kowal, Deszcz jesienny), K. Tetmajera ( Na Anioł Pański), S. Wyspiańskiego ( Wesele), S. Żeromskiego (((na przykład Ludzie bezdomni). Najwybitniejszym kontynuatorem s. był B. Leśmian. Symbolami posługiwali się liczni twórcy lit. XX-wiecznej, między innymi J. Czechowicz, M. Jastrun, Cz. Miłosz, K. K. Baczyński, T. Gajcy.
- Co znaczy Sonety Krymskie:
- Porównanie Mickiewicza, napisanych pod wrażeniem wycieczki na Krym (1825), wydanych z Sonetami odeskimi w tomie Sonety (1826). Kolejność utworów nie oddaje rzeczywistej trasy podróży - wynika z zamysłu symbolizm w literaturze co znaczy.
- Krzyżówka Świat Zepsuty:
- Dlaczego Krasickiego wyd. w zbiorze Satyry (1779), gdzie autor porównuje czasy sobie współcz. z latami minionymi i stwierdza, iż wszystkie wartości istotne w życiu przodków przestały być honorowane. Z ogromną symbolizm w literaturze krzyżówka.
- Co to jest Świrszczyńska Anna:
- Jak lepiej dramatopisarka. Studiowała polonistykę na UW. Przed wojną pracowała w Związku Nauczycielstwa Polskiego, była redaktorką Małego Płomyczka . W okresie wojny mieszkała w Warszawie; brała udział w życiu symbolizm w literaturze co to jest.
- Słownik Słowik:
- Kiedy z t. Najmniej słów (1955). Przypadek lir. jest wyraźnie określona czasoprzestrzennie: kochankowie budzą się ze snu. W ogrodzie za oknem świta. Upływ czasu jest sygnalizowany poprzez przechodzenie symbolizm w literaturze słownik.
- Czym jest Szczenięce Lata:
- Od czego zależy wspomnienie szczęśliwej młodości w majątkach Nowotrzeby i Kałużyce na kresach białoruskich. Apoteoza pol. dworku z przełomu XIX i XX w. (patriotyzm, kultywowanie tradycji, dostatek, harmonijne symbolizm w literaturze czym jest.
Co to jest Literaturze W Symbolizm w Słownik definicji S .
